مدیــــریت متــــمرکز فـــــرش ایران
شهدخت رحیم پور/دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت فرش
«ایجاد کارگاههای متمرکز قالیبافی، که در آن عده بسیار زیادی قالیباف، چله کش، نقشه بند و صاحبان مشاغل دیکر کار می کنند، از زمان صفویان در ایران آغاز شد و گسترش یافت» *. انتخاب این روش تولید در زمانی که فرش تنها کالایی نازل محسوب می شد علاوه بر قرار گرفتن فرش در ردیف نوع هنری با ارزش باعث به سامان شدن فرشبافی ایران شد.
مهمترین ویژگی کارگاه متمرکز در تولید فرش در صورتی بازتاب خود را نشان خواهد داد که در تولید فرش سفارش پذیری وجود داشته باشد. در این صورت با حضور افراد متخصص و کارشناسان که می توانند بر تولید کاملا نظارت داشته باشند متناسب با تقاضاهایی که وجود دارد می توان در عرصه رقابتی فرش باقی ماند.
در روند تولید فرش دستباف روش متمرکز که سبکی کارفرمایی ست قابلیت های تولید با برنامه ریزی و مدیریت مناسب پاسخگو خواهد بود. دقت نظر به این موضوع که معمولا آنچه در تولید فرش دارای اهمیت است ایجاد فرصت کاری مناسب با حداقل هزینه می باشد، اما در تولید متمرکز نیاز به فضای کاری علاوه بر ابزار و اشخاص متخصص مشکل عمده ای محسوب می شود که امکان این نوع تولید را اندک می نماید. معمولا در شرایط کنونی و با نوسانات موجود در ارز و ثابت نبودن نسبی بازار سخت بودن تصمیم گیری را برای تولید کنندگان در مرحله آغازین مدیریت یک کارگاه تولیدی فراهم می نماید. از این رو از شیوه تولید غیر متمرکز مناسب تر می باشد. در شیوه ی غیر متمرکز تولید فرش سرمایه گذاری کمتر می شود و سرمایه گذاری فضا که جز هزینه های ثابت است در صورت کاسته شدن آن می توان به هزینه های متغیر افزود و با عملکرد مناسب بازخورد آنرا ملاحظه نمود.